Dit delen:

In mijn ogen behoren sociale media tot de mooiste dingen die internet heeft voortgebracht. Ze zijn een middel om me te uiten, dingen te delen, maar ook om me te laten inspireren, informatie te zoeken. Verwonderen, lachen, ergeren: eigenlijk net als real life contact. Maar dan zoveel makkelijker.

En juist omdat het zo makkelijk en laagdrempelig is en je vaak leuke reacties krijgt, is het ook verslavend. Je bent altijd weer benieuwd wie er zal reageren en hoe, hoeveel likes je krijgt, hoeveel retweets en bent stiekem een beetje teleurgesteld als die uitblijven.
Een vervelend mechanisme.
Zeker met mijn telefoon heb ik de neiging om meerdere malen per dag (soms zelfs elk uur) een rondje langs alle sociale media te gaan om te zien of er wat gebeurt. En dat zijn er nogal wat: Facebook, Twitter, Google+, Path, App.net, LinkedIn… En dichter bij huis ook Whatsapp.

Het was zoveel geworden – en het wordt alleen maar meer – dat ik begon te merken dat het een steeds belangrijker deel van mijn tijdsbesteding begon te worden. Zeker nu ik thuis werk, mis ik het contact met collega’s en wordt het toch een beetje een substituut.
Tegelijkertijd houdt het me van mijn werk en is het vermoeiend, wat er komt behalve veel leuks en interessants ook veel negatiefs op je af: geklaag, kritiek, opschepperij…
Maar ik kon me niet bedwingen, ik keek toch steeds weer. Kortom: ik was verslaafd.

Toen ik de oproep van Heleen van Lier zag, dacht ik ook in eerste instantie: no way, dat gaat me echt niet lukken. Om me even later te realiseren dat juist dit een ernstig teken aan de wand was. Waarom zou het me eigenlijk niet lukken? Was het dan echt sterker dan ik? En zo ja: was dat niet zorgwekkend, moest ik niet aan mezelf bewijzen dat ik de sterkste was?
En zo is het dus gekomen dat ik meedeed aan de social media retraite van een week. Hier lees je het hele artikel in de Volkskrant en hieronder mijn persoonlijke verslag:

Vrijdag
Het valt me zwaar. Ik heb een continue aandrang om te twitteren bij opvallende gebeurtenissen.
Ook heb ik steeds het gevoel dat ik iets niet mag. Om minder in de verleiding te komen staat mijn mobiel offline.
Ik voel me afgesloten, alsof de wereld doorgaat en ik achter een muur zit.
Een diepe stilte. Overvallen door twijfel of ik niet de enige ben die dit doet. Dat de rest het al heeft opgegeven.
Enige geruststelling: ik mag nog wel online en mailen. Lastig is dan wel weer het rode cijfertje dat aangeeft hoeveel berichten er op Google+ zijn. Ik werk immers in Google docs en kan dat moeilijk uitschakelen.

Zaterdag
Direct na het opstaan pak ik mijn mobiel en vraag me vervolgens af wat ik er eigenlijk mee moet. Twijfel om whatsapp aan te zetten. Stel dat er iets belangrijks is? Om me direct te realiseren dat het nooit echt iets belangrijks kan zijn. Dan belt men wel, toch?
Verveling.
Het gevoel dat er een leuke borrel is waar jij niet bij bent.
Enorme nieuwsgierigheid en de twijfel die toeslaat: waarom doe ik dit eigenlijk?

Zondag
Ik realiseer me nu dat ik zonder e-mail helemaal verloren zou zijn.
Achter mijn pc heb ik een sterke aandrang om op Facebook of Twitter te klikken. Ik hou me in.
Wel even stiekem bij LinkedIn gekeken of er iets belangrijks was. Onzin natuurlijk.
Aardig detail: de batterij van mijn mobiel houdt het zo dagenlang vol.

Maandag
Vandaag gaat het redelijk goed. Wel moest ik mijn telefoon online zetten om Parkline te kunnen gebruiken. Dat voelde raar. Toch even whatsapp aangezet om te zien of ik wat had gemist. Voelt als smokkelen. Men ziet het ook: ‘Hee, zou jij niet offline zijn…?’ Betrapt.
De aandrang tot twitteren blijft sterk.

Dinsdag
Een kleine doorbraak: het begint te wennen. Het kost eigenlijk steeds minder moeite om niet te kijken en het is eigenlijk wel relaxed. Alsof die drukke borrel nu heel ver weg is in plaats van vlak achter de muur waar jij je bevindt.
Toch stiekem geklikt op Facebook. Was niet handig. De rode buttons werken als een lap op een stier. Maar ik hou me in en lees niks.

Woensdag
Even snel een woord in mijn Twitterbio aangepast. Kon het niet laten. Alsof die twee dagen wat uitmaakt, maar goed. Verder niets bekeken. Kostte even moeite, maar het einde is in zicht. Dat scheelt.
Wat ik vooral mis: de aandacht, de reacties. Wat ik juist niet mis: de opschepperij en de negativiteit.

Donderdag
Ik kijk ernaar uit om alle reacties te lezen. Misschien valt het tegen, maar ik wil het gewoon weten. Ik wil weer meedoen. Lastig is bijvoorbeeld ook dat je mensen niet even snel kunt opzoeken op Twitter of LinkedIn, merk dat ik dat vaak doe.
Moet wel zeggen dat de meeste van mijn vrienden niet superactief zijn op sociale media, dus dat scheelt een hoop. Het is grotendeels zakelijk. Maar toch. Behalve Whatsapp dan, ik mis de groepchats.

Vrijdag
Wachten tot het 12 uur is en de verlossing komt. De tijd gaat langzaam. Ik vermoed dat er teleurstelling zal zijn als ik weer online ben. ‘Jongens, ik ben er weer!’ Om dan geen enkele of een sporadische ‘hoezo, was je weg dan?’ terug te krijgen…. Maar toch: het hoort er gewoon bij, met alle nadelen van dien. Wel neem ik me voor om te socialminderen. Uiteindelijk geeft het meer rust en ruimte voor je eigen ideeën. De invloed van buitenaf is soms goed, maar soms ook niet. Het plan is dus om het gebruik terug te schroeven. Benieuwd of dat lukt…

Hier vind je het complete verslag in de Volkskrant.

 

Dit delen:

De behoeftes van de mens zijn soms tegenstrijdig. Enerzijds is hij gek op verrassingen, anderzijds is hij continu bezig om die verrassing in de kiem te smoren. We doen ons uiterste best om onverwachte wendingen uit ons dagelijks leven te bannen.

Gaan we naar buiten, dan checken we Buienradar, zodat we niet worden overvallen door de regen. Willen we naar de film? Dan bekijken we de trailer en vragen eerst na op Facebook of die film echt wel de moeite waard is.
Een dagje naar een onbekende stad? Dan willen we natuurlijk niet het risico lopen dat we een smerig broodje krijgen voorgeschoteld, dus stellen we van tevoren op Twitter de vraag wat de beste lunchplek is.

Big data
Een vakantie is al helemaal een enorme investering van tijd en geld. Die moeten we waterdicht hebben afgedekt. Google, Facebook, Twitter, Tripadvisor, geen middel wordt geschuwd om ons te verzekeren van het beste hotel op de mooiste plek.
De nieuwste internettrend is Big Data. Data zijn de heilige graal. Daarmee kan Google voorspellen of er griep komt, analisten zien wat de beurs gaat doen, en social media experts weten straks op basis van onze gegevens precies waar en wanneer het druk wordt of gezellig of welke plek we maar beter kunnen mijden.
Ja, het leven wordt steeds spannender dankzij de moderne technologie.

Verwondering
Maar die spanning hebben we wel nodig. Hongerig naar verrassingen struinen we onze timelines af of vestigen we onze hoop op sites als Buzzfeed. Vaak lukt dat wel. Voor even, want voor je het weet heeft iedereen dat leuke filmpje of plaatje alweer gedeeld en geretweet. Tot vervelens toe. Want social media bieden in theorie wel een podium voor elk mens om zijn unieke creativiteit tentoon te spreiden, maar in de praktijk blijken maar weinig mensen over dat talent te beschikken. Mijn voorspelling is dat de ware verrassing, de oprechte verwondering, steeds schaarser wordt. En daarmee steeds waardevoller.

Werkelijke originaliteit en verwondering. Het zou me niet verbazen als juist de technologie hier straks op gaat inspelen. Misschien wel een app die tegen je zegt: ga eens een dag offline en kijk wat er gebeurt.

Dit delen:

Ik ben een behoorlijk actieve gebruiker van de iPhone. Het wordt er ook niet echt minder op, want er zijn zo veel leuke en handige apps dat je er bijna niet aan ontkomt. Dagelijks gebruik ik er tussen de 25 en 35. Omdat ik zo blij ben met een hoop van deze apps, leek het me zinvol om ze eens op een rijtje te zetten. Wie weet zit er iets tussen dat je nog niet kent en ik ben natuurlijk ook benieuwd of ik nog bepaalde apps mis. Dat hoor ik dan graag!
Ik heb ze ingedeeld op thema, zoals ik ze ook op mijn telefoon heb staan.

 

Sociale media
Facebook: gebruik ik elke dag wel een paar keer
Twitter: ook deze erg vaak, maar ik probeer het te beperken
Whatsapp: ideale vervanger van sms en deels e-mail en telefoon
Google+: prachtige app, elke dag even kijken of ik niks mis
LinkedIn: omdat ik alle mailalerts heb uitgezet, kijk ik hier vaak even
Path: hier kom ik wat minder, er gebeurt voor mij nog niet genoeg

Nieuws
Zite: voor mij de beste nieuws (aggregator) app
Buzzfeed: leuke, grappe en rare berichten die trending zijn
Nu.nl: de beste app voor het dagelijkse nieuws
The Verge: iets minder dan Zite, maar ik kijk elke dag toch even
Feedly: fijne reader voor mijn rss-feeds van Google

Tools
Week Cal: onmisbaar, want het is mijn agenda (heb ik apart staan op telefoon)
Bankieren (ABN): elke dag even saldo checken en soms kleine bedragen overmaken
Park-line: geweldige  parkeerapp, nooit meer klooien met muntjes en zoeken naar automaat
Calculator: onmisbaar voor een echte alpha als ik
Funda: af en toe uit nieuwsgierigheid even kijken wat er te koop is in de buurt
Zoek iPhone: alleen voor als ie kwijt is en daarmee mooi een keer teruggevonden

Reizen
Trein: ik rij momenteel weinig met de trein, maar anders bijzonder prettig
9292 OV: spreekt voor zich
Google Maps: handig voor iemand die makkelijk verdwaalt in een onbekende stad
Klok: gebruik ik vooral als wekker op vakantie
Kompas: ook deze gebruik ik vaak, vooral in het buitenland, om te zien of ik de goede kant op loop

Weer
WeatherPro: mooie, complete weer app. Handig om vakantiebestemmingen toe te voegen
Weerbericht: onmisbaar uiteraard,  maar dekt alleen Nederland
Buienradar: eigenlijk niet nodig, omdat deze ook geïntegreerd is in Weerbericht

Fotografie
Camera: mijn standaard camera, meest gebruikt
Foto’s: spreekt voor zich
Mobypicture: handig om foto’s op sociale netwerken te posten, gebruik het wel wat minder
Verder heb ik Hipstamatic, Instagram, Camera+ en Eyem erop staan, maar ik heb niet zoveel met al die filterfuncties

Video
YouTube: vooral om specifieke filmfragmentjes te zoeken
Gemist: Ik kijk op dat kleine schermpje rustig hele programma’s terug
Dumpert: heerlijk als je even zin hebt in een grappig of bizar filmpje

Net als bij foto heb ik er veel apps voor, maar ik gebruik ze nauwelijks:
Viddy: social video
Vodio: idem
Vine: de bekende 6 seconden filmpjes
Super 8: voor het nostalgische gevoel

Muziek
22 Tracks: heel fijn om nieuwe muziek te ontdekken gesorteerd naar genre
Ether: alle radiozenders op een rij, super handig
Shazam: Gebruik ik vaak als ik in de auto een liedje niet herken op de radio

Lifestyle
Appie: blijft geweldig om recepten te zoeken, bewaren en boodschappenlijstjes te maken
Clear: fijne app voor to do lijstjes
Verder staan deze erop, maar die gebruik ik weinig:
Jamie Oliver: recepten en leuke filmpjes
QR reader: om QR codes te scannen
Boodschapp: hiermee kun je de ingrediënten van producten in de supermarkt opzoeken
Doktersapp: voor de vage klachten, slechts een keer gebruikt
Thuisbezorgd: ik hou niet zo van afhaalmaaltijden, maar je weet maar nooit

Games
Foursquare: inchecken op lokatie, gebruik ik met name voor cafés en restaurants, leuk om de tips te lezen
Wordfeud: nog steeds mijn favoriete game
Ruzzle: het oude woordspel Boggle in digitale vorm. Speel het niet zo vaak meer, ben niet echt een gamer zoals je ziet

Gezondheid
TracknShare: hiermee hou ik dagelijks bij hoe fit ik ben: slaap, stress, bewegen, energie etc
100Plus: leuke tips om fit te blijven en langer te leven
Mindfulness: handige app om even wat mentale rust in te lassen
Miss Natural: leuke nieuwtjes en weetjes op het gebied van gezondheid
BMI Calculator en Calorieteller: gebruikte ik vooral tijdens mijn opleiding voor Gewichtsconsulent

Hebben jullie nog tips? Altijd welkom!

Dit delen:

Het voelt als stoppen met roken. Snoepen zit zo ingebakken in mijn dagelijks leven: ‘s middags een paar dropjes, ‘s avonds iets lekker bij de koffie, later op de avond nog wat snoepjes…
Omdat ik verder heel gezond eet en niet hoef af te vallen is de motivatie om minder te snoepen niet erg aanwezig. Je weet wel dat het slecht is, maar ja, het is zo lekker. En voor de rest leef ik toch gezond?

Het zijn dezelfde excuses die ervoor zorgden dat ik heel lang heb gerookt. Een paar sigaretten per dag maar, dus zo erg was het toch niet? En verder was ik gezond toch? Maar ik kon niet zonder, en dat zat me dwars. En op een gezellige avond – of juist een rotavond – rookte ik gerust een pakje. Net zoals ik nu soms vijf koekjes neem in plaats van een of twee. Het is niet alleen een gewoonte, maar een echte verslaving. Ik moet iets lekkers bij de koffie, dat kan niet anders.

Energie
Naarmate ik er meer over las, des te meer zorgen ik me maakte. Want net zo min als dat ‘weinige’ roken onschuldig was, is suiker dat. Mensen staren zich vaak blind op vet eten, maar suikerrijk eten is veel gevaarlijker. Allereerst is het slecht voor je tanden: dat is zo vanzelfsprekend, dat we het  bijna zouden vergeten. Evenals het feit dat geraffineerde suiker geen enkele voedingswaarde bevat, terwijl er wel veel calorieën in zitten. Ten tweede is het slopend voor je energiepeil. De korte suikerpiek wordt direct gevolgd door een gevoel van vermoeidheid.
Maar het kan nog erger. Door de continue glucosepieken raakt je alvleesklier van slag, waardoor hij niet meer de juiste hoeveelheid insuline afgeeft. Met uiteindelijk diabetes als gevolg.

Alzheimer
En dan zijn we er nog niet. Steeds meer onderzoeken* tonen aan dat het eten van veel suiker een verhoogde kans geeft op Alzheimer. Heel logisch ook als je bedenkt dat je hersenen bijna volledig afhankelijk zijn van glucose. Als de aanvoer daarvan is verstoord, zullen je hersenen daar ook last van krijgen.
En dan is er nog een laatste, niet onbelangrijke, reden dat suiker schadelijk is: het tast het collageen van je huid aan. Met andere woorden: je krijgt er rimpels van! **

Vijf goede redenen om mijn snoepgewoonte aan banden te leggen. Met dat plan loop ik al tijden rond, maar na een paar halfslachtige pogingen heb ik besloten om deze maand helemaal geen snoep, taart of koekjes meer te eten. Ik wil wel normaal kunnen leven, dus ik ga geen verpakkingen uitpluizen op sporen van suiker. En omdat het vrijwel overal in zit, zal ik  zeker nog wel  het nodige binnen krijgen, maar aan het snoepen zal het niet meer liggen.

De eerste twee dagen ben ik goed doorgekomen. Als compensatie eet ik bijvoorbeeld wat nootjes. Ik ben heel benieuwd hoe het me gaat bevallen en of ik na deze maand van mijn verslaving af ben of dat ik daarna gewoon weer terugval in mijn snoeppatroon. Of in het beste geval dat ik me zal kunnen beperken tot een sporadisch taartje op een verjaardag. Volgende maand het resultaat!

* http://www.e-net-commerce.net/gezond/Alzheimer_diabetes_in_de_hersenen.html
http://www.dailymail.co.uk/health/article-2225026/Alzheimers-Could-eating-junk-food-disease.html

**http://www.gezondheidsnet.nl/uiterlijk/nieuws/3076/huid-veroudert-door-te-veel-suiker
http://www.dailymail.co.uk/femail/article-461095/The-sweet-truth-Ditch-sugar-look-years-younger.html

Update: Het is inmiddels 20 maart en ik eet nog altijd nauwelijks suiker. Ik hou het bij een stukje pure chocola bij de koffie, en soms wat biologische honing. Verder lees ik nu vrijwel standaard de etiketten en ben echt verbaasd over hoe vaak er suiker wordt toegevoegd. Dat probeer ik dus te vermijden. Ik voel me duidelijk beter. Nooit meer hoofdpijn (had ik al weinig, maar soms sluimerde het wel) en heb nooit meer een middag/avond dip. Ik slaap als een baby. [Zie ook mijn latere post waarin in pleit voor een suikertaks.]

door Rebecca Rijnders

Dit delen:

“Internet biedt bedrijven de kans om een directe relatie aan te gaan met hun doelgroep; open communicatie, transparantie:  dat zijn de toverwoorden van deze tijd. Ik probeer het mijn klanten altijd uit te leggen, maar sommige snappen het gewoon niet. Gaan ze wéér alleen maar zenden.  Businessmodel? Tuurlijk is er een businessmodel voor internet. Daar zijn de eye balls, dus daar zit het geld.

Privacy
Ja, had je dat ook gelezen? Twitter heeft z’n api op slot gedaan. Dat was juist altijd zo’n mooi voorbeeld van een open platform, daarom waren developers er zo gek op, en had je al die waanzinnige twitter clients. Echt dom, nu kunnen ze wel inpakken, ze zijn meteen de sympathie kwijt. Net als die promoted tweets, zo irritant. App.net? Is dat niet die betaalde variant van Twitter? Waarom zou ik betalen voor iets dat ook gratis kan zijn dan? Geen advertenties. Ja, nou ja, het zal wel. Maar daar zit geen hond.

Facebook? Zelfde verhaal. M’n hele tijdlijn is nu verziekt door commerciële boodschappen. Dit is echt het begin van het einde voor Facebook. Om nog maar te zwijgen van hoe zij met onze privacy omgaan. Ze verkopen je data zo door aan adverteerders. Om gerichter te adverteren, ja, maar dat wil je toch helemaal niet. En Nu.nl ook. Ons eigen nu.nl, gewoon onze privacy te grabbel gooien. We zijn nergens meer veilig.

Engagement
Nee, oké, het is geen sociale werkplaats, dat realiseer ik me ook wel. Natuurlijk moet er geld worden verdiend. Dat hoef je mij niet te vertellen. Wat ik tegen mijn klanten zeg? Dat ze eerst moeten zorgen voor een open en eerlijke communicatie. Engagement ja, precies. Als je dienst goed genoeg is, komt het geld vanzelf.

Het is Spotify toch ook gelukt? Het kan dus echt wel. O, niet? Lijden ze nog steeds verlies? O, dat wist ik niet. Maar ja, je kunt van mensen nu eenmaal niet verwachten dat ze betalen voor iets dat ze overal gratis kunnen krijgen. Doe jij dat? Echt? Haha, nee man, ik download alles. Gewoon op een van die torrents kijken, de nieuwste films, betalen is echt voor losers!”

Dit delen:

De pr-persoon roept bij veel mensen al een lichte irritatie op, maar de verkoper is de paria onder de professies. Een vuilnisman, stratenmaker of prostituee staat hoger aangeschreven, want dat zijn tenminste ‘eerlijke’ beroepen. Verkopen en de waarheid spreken, dat gaat niet samen.

Het imago van de verkoper is volledig gebaseerd op de louche tweedehands autohandelaar met gouden ketting om zijn nek, de deur-aan-deurverkoper die zijn glimmende schoen tussen de deur wringt, en de snelle jongens in strak Italiaans maatpak (type makelaar in hun glorietijd). Google het woord maar eens bij Afbeeldingen en dit beeld wordt direct bevestigd.

Toch is dit beroep bij uitstek bewonderenswaardig. Het is namelijk verschrikkelijk moeilijk. Tenminste, om het goed te doen. En dat is maar weinigen gegeven. De meeste mensen vinden het ook vreselijk om te doen. Vraag maar aan de gemiddelde ondernemer of freelancer wat hij het vervelendst of moeilijkst vindt aan zijn of haar werk en de kans is groot dat deze zal zeggen: acquisitie. Kortom: verkopen.

Reclame
Iets verkopen, of dat nu een product, dienst of jezelf is, vergt namelijk een hoge mate van ‘zelfoverwinning’. Je moet over een psychologische drempel heen die voor veel mensen onnatuurlijk aanvoelt. Vooral in onze Calvinistische cultuur waarin bescheidenheid en nederigheid hoog in het vaandel staan. Om iets te verkopen zul je het moeten aanprijzen en het dus als beter of mooier aanmerken dan gemiddeld en dat is direct verdacht: hoezo ben jij beter, wie zegt dat, bewijs dat maar eens.

De ironie wil dat reclame, dat is gestoeld op ditzelfde principe (iets verkopen), weer wel een geliefd beroep is, want dit wordt in tegenstelling tot sales gezien als creatief. Maar waar de reclamemaker zich kan verhullen met mooie plaatjes en lang doordachte copy, heeft de verkoper slechts zichzelf ter beschikking om de ander te overtuigen. Hij moet met blote billen de arena in. Als het je dan lukt om tegen alle weerstand en vooroordelen in iets te verkopen, getuigt dat toch zeker van lef en creativiteit.

Snel geld
Eerlijk is eerlijk, het imago van de verkoper komt niet uit de lucht vallen. In elk cliché schuilt een zekere waarheid. Het punt is dat het – zoals gezegd – slechts weinigen is gegeven om een goede verkoper te zijn, terwijl er talloze verkopers rondlopen. Alles moet immers vroeg of laat worden verkocht. Daarin schuilt het hele probleem: weinig mensen hebben een aangeboren talent voor sales en een opleiding of training zal dit slechts ten dele ondervangen.

De meeste jongens (want dat zijn het vaak) worden aangetrokken door het snelle geld en zijn niet echt bezig om dit beroep naar een hoger plan te tillen. Want iedereen weet dat je met sales veel geld kunt verdienen. Dat is een economisch mechanisme: meer vraag dan aanbod doet de prijs opvoeren. Want al kun je lekker verdienen, je moet je voortaan wel steeds verdedigen op verjaardagen en daar hoort wat tegenover te staan.

De ongetalenteerde en puur op geld gerichte salesmensen – en dat zijn er veel – doen er dus alles aan om het imago in stand te houden: gladde babbels, foute pakken, bord voor hun kop, drammerigheid, draaien en liegen, desinteresse, en ga zo maar door. Zij verpesten het beeld voor de goede salesmensen. Goede salesmensen, zijn die er dan? Ja, die zijn er.

Kennisgat
Goede salesmensen zijn degenen die oprecht interesse tonen in hun gesprekspartner, bereid zijn zich te verdiepen in het probleem, vraag of behoefte van de klant en op zoek gaan naar een passende oplossing. Dat die oplossing meestal hun product of dienst is, doet minder ter zake. Het gaat erom dat de klant uiteindelijk het gevoel heeft geholpen te zijn, beter af te zijn dankzij dit product of die dienst.

En als de salesman in staat blijkt te zijn om nog verder te kijken en denken dan zijn eigen product is het helemaal een held. Zo kwam ooit de eigenaar van een zonweringsbedrijf bij mij de maten voor nieuwe zonneschermen opmeten om te concluderen dat het aan een kant niet nodig was: die zag er nog prima uit. Dan ben ik dus diep onder de indruk. Hij zou me namelijk van alles kunnen wijsmaken en aansmeren aangezien mijn kennis van zonwering niet zo ver reikt (bij dat kennisgat ligt vaak ook de macht van de verkoper), maar dat deed hij niet, hij ging volledig uit van mijn belang. Je raadt het al: als iemand ooit op zoek is naar zonwering, zal ik deze man van harte aanbevelen.

Closen
Een goede sales heeft dus psychologisch inzicht, is sociaal vaardig, kan goed luisteren en zich verplaatsen in een ander. Hij is bovendien attent, want hij moet relaties onderhouden met al zijn klanten. Maar de sales cycle kent naast het winnen van vertrouwen, het in kaart brengen van de vraag en relatieopbouw nog een ander onderdeel, dat meestal als het aller moeilijkst wordt ervaren: het closen van de deal.

Zeker als het om grotere bedragen gaat, is dat de bottleneck, pas daar komt het echte talent van de verkoper om de hoek kijken: vroeg of laat moet die handtekening worden gezet. Dit onderhandelen is ook iets waar de meesten van ons hekel aan hebben en wat ons dus slecht afgaat. Hoeveel mensen ken je niet die na het tekenen van hun arbeidscontract denken: shit, ik had er meer uit kunnen halen.

In deze laatste, cruciale fase van het verkoopgesprek komt het vooral aan op drie dingen: volharding, rust en overtuiging. Stiltes laten vallen op de juiste momenten, niet toegeven, de bal bij de ander houden, je geduld bewaren en je trots te allen tijde opzij zetten. Het is een psychologisch spel van hoog niveau. Een collega in de sales zei ooit: ‘You gotta love the no.’ Die uitspraak is me altijd bijgebleven. Want misschien schuilt daarin nog wel de grootste kracht van een goede verkoper: hij geniet van het spel.

En wij lopen vervolgens licht verdwaasd naar huis met een peperdure nieuwe jas en voelen ons niet eens schuldig. Deze jas gaat ons namelijk gelukkig maken. Tja, dat is de kunst van het verkopen en daar mogen we best wat meer bewondering voor hebben.

 

(Deze blog verscheen eerder op Power PR)

Dit delen:

Economische crisis? Geen betere reden om er goed uit te zien! Juist in onzekere tijden moet je het beste uit jezelf halen. Of eigenlijk is er nooit een goede reden om er níet goed uit te zien. En dat kan voor weinig geld en met weinig moeite.
11 tips die je honderden euro’s kunnen besparen:

1. Hou je kledingkast beperkt
Dit is de makkelijkste tip: hoe minder kleding, hoe minder keuze, en dus hoe minder stress. Scheelt veel tijd en geld.

2. Wissel de seizoenen af
Breng in de zomermaanden je winterkleding naar zolder en andersom. Scheelt ruimte in je kast en zorgt elk half jaar weer voor leuke verrassingen.

3. Volg de mode niet klakkeloos
Veel trends kun je moeiteloos aan je voorbij laten gaan. Kijk eerst eens kritisch of die hotpants of die broek met dat lage kruis je wel staat voor je hem aanschaft.

4. Pas op met uitverkoop
Niets zo misleidend als de uitverkoop. Je koopt meestal dingen die je niet nodig hebt of die je niet zou kopen voor de originele prijs. En dat zegt genoeg.

5. Zorg voor goede basics
Koop mooie basics in effen kleuren die makkelijk te combineren zijn: witte blouse, donkerblauwe of zwarte broek, grijs colbert, rood jurkje, zwarte hoge laarzen (met hak), etc.

6. Beperk het aantal kleuren
Kies een aantal kleuren die je mooi staan. Hoe minder, hoe makkelijker te combineren. Mijd fluorescerend en pastel. Kleuren als kobaltblauw, zeegroen, bordeauxrood, oker en beige staan bijna iedereen.

7. Niet kopen
Driekwartbroeken, te strakke of te wijde kleding, een ski-jack als je niet gaat skiën, gympjes als je niet gaat sporten en drukke prints die moeilijk te combineren zijn.

8. Schaf de kapper af
Laat je haar groeien. Als los haar niet mooi staat, steek je het op. Ook verven kun je prima zelf. Pas wel op voor te blond, te donker of te rood.

9. Schaf de schoonheidsspecialist af
Dure crèmes zijn onzin. Van een nachtje vaseline knapt je huid enorm op, scrubben doe je met suiker en maskers kun je prima zelf maken met bijvoorbeeld yoghurt, honing, avocado, kaneel, etc.

10. Mix je eigen make-up
Mix dagcrème met foundation voor een natuurlijke look. Een beetje rouge, ogenschaduw, mascara, lipgloss en klaar. Hema en Etos hebben prima spul. Hoeft echt niet duur te zijn.

11. Schouders naar achteren, mondhoeken omhoog
De bonustip. Mooi rechtop lopen met een vriendelijk gezicht doet meer voor je uitstraling dan welke kleding of make-up dan ook en het leuke is: het kost helemaal niets.

[p.s. deze blog was een beetje off topic, nu focus ik mij weer op Powerplay Kids]

Dit delen:

Heraclitus wist het zeven eeuwen geleden al: panta rhei, ofwel alles stroomt. Alles is vluchtig. Zoals water door de Rijn stroomt, worden wij overspoeld door een continue stroom aan media, waarbij nauwelijks iets beklijft.

Het is een van de belangrijkste veranderingen in het medialandschap sinds de opkomst van internet: alles stroomt. Streaming video, streaming music, social media streams. Streaming in de zin dat er geen hapklare stukjes meer gedownload worden, maar vooral ook in de filosofische betekenis: media stromen onafgebroken aan je voorbij, content verwordt langzaam tot een amorfe rivier.
Denk maar aan de huidige vormen van mediaconsumptie. Vroeger keek je naar een tv-programma en als het afgelopen was, zette je de tv uit. Nu heb je YouTube. Vroeger zette je een cd’tje op, nu is er Spotify. Vroeger worstelde je je op zaterdag door die veel te dikke krant om de verkreukelde prop papier na een paar uur met een gerust hart in de papier- of kattenbak te gooien. Nu is er Nu.nl.
Vroeger dronk je koffie of een borrel met vrienden en nam je na enkele uren afscheid. Nu is er Facebook. Of je belde iemand voor een goed gesprek. Nu heb je whatsapp. En ga zo maar door. Nooit meer is iets ‘af’ of  ‘uit’, waarna je even tot bezinning kunt komen.

Serendipiteit
Media en communicatie zijn niet meer eindig. Alles gaat 24 uur per dag door in een grote stroomversnelling. Je mist altijd wat, steeds meer zelfs. Althans, dat gevoel heb je, want meer aanbod betekent uiteraard niet meer kwaliteit. Sterker nog, je leest of hoort juist heel vaak hetzelfde, maar dan in twintig verschillende versies en vanuit allerlei invalshoeken. En dat berichtje zie je bovendien op alle mogelijke online platformen terug.
Sociale media bieden in theorie een enorme rijkdom, maar hoe pik je de parels eruit? Natuurlijk zijn er diverse aggregators en filters die een selectie maken van alle informatie die op jouw interesses zijn toegespitst, maar ook daarin schuilt een nadeel: wil ik wel alleen maar dingen lezen en zien die naadloos aansluiten op mijn interesses? Nee, want ik wil ook verrast worden, er moet een bepaalde mate van serendipiteit zijn. Een nieuw inzicht, een gebeurtenis die anders aan mijn blikveld voorbij zou zijn gegaan, een afwijkende mening, een bijzondere visie.
Precies in dat gat zouden slimme uitgevers (of individuele journalisten) kunnen duiken. Stop de stroom en pik er een parels uit. Of liever nog: creëer je eigen eiland met parels. Praat niet klakkeloos de sociale media na (denk aan Project X, Haren), want met die berichten worden we al overspoeld.

Uniek
Uitgevers zijn onder druk van de advertentiemarkt te veel gaan luisteren naar wat hun doelgroep wil. Of lijkt te willen. Want consumenten weten helemaal niet wat ze willen, dat is al lang onderzocht. Kijk naar Apple: wat zou er gebeurd zijn als Steve Jobs aan consumenten had gevraagd of zij een hele grote iPhone willen waar je niet mee kunt bellen…?
Uitgevers, kijk voorbij de grenzen van sociale media en bedenk weer je eigen content. Denk zelf na, verras ons! Breng iets unieks, iets dat ik nergens anders kan lezen of zien. Geen hype, maar iets belangwekkends. Geen waan van de dag, maar echte achtergronden en inzichten. Dan kunnen we even uit de stroom stappen en tot rust komen op een eiland vol inspiratie.

[dit verscheen eerder op PowerPR]

Dit delen:

Je kunt er een dagtaak aan hebben om alles bij te houden: Twitter voor nieuws en discussies, Facebook omdat je daar je familie en vrienden nog eens ziet, Path voor de meer persoonlijke ontboezemingen, Google+ voor de diepgravende tech-stories, en dan wil je natuurlijk ook nog af en toe een instagrammetje posten en niet vergeten in te checken op Foursquare, en o ja, Pinterest hadden we ook nog, en dan vergeet ik er nog een paar…

Straks zit ik twee weken in Afrika en ik voel nu al ontwenningsverschijnselen op komen zetten. Want de 3G gaat uit en het is daar vast niet in een grote wifi-cloud. Maar ergens lijkt het me ook wel weer lekker: even old school offline genieten. En jullie, welk netwerk zouden jullie het meest gaan missen?

Dit delen:

Ik hoor dat je weggaat bij Hyves, klopt dat?
‘Ja, dat klopt, begin juli.’

Is dat niet erg snel?
‘Een klein jaar, dat is inderdaad nogal snel.’

Waarom ga je dan alweer weg, of moet je soms weg?
‘Nee, ik heb zelf besloten mijn contract niet te verlengen. De functie bleek toch niet helemaal bij me te passen.’

Je bent pr en communicatie manager bij Hyves, waarom past dat niet bij jou?
‘Ik kom uit de journalistiek en op zich is de overstap naar pr niet ongebruikelijk, maar bij Hyves moet ik toch vaak dingen ‘verkopen’ waar ik minder affiniteit mee heb. De meer inhoudelijke communicatiekant beviel me wel. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig om een debat te organiseren over cyberpesten, daar word ik wel enthousiast van.’

Wat heb je ervan geleerd?
‘Dat pr echt een vak is. Daarnaast heb ik geleerd hoe het is om voor een grotere organisatie te werken. Dat brengt toch een ander soort dynamiek en soms ook politiek met zich mee.’

Wat vond je het minst leuk aan je werk bij Hyves?
‘Ik heb er moeite mee dat de media zo negatief zijn over Hyves. Ik begrijp het wel, maar toch trek ik het me ook persoonlijk aan.’

En wat vond je het leukste?
‘Om onderdeel uit te maken van een bedrijf dat geschiedenis schrijft. Hyves heeft aan de wieg gestaan van de revolutie die sociale media teweeg brengen.’

Wat ga je nu doen?
‘Het is natuurlijk riskant om je baan op te zeggen zonder dat je iets anders hebt – zeker in deze markt – maar toch heb ik er vertrouwen in dat ik binnenkort weer iets nieuws vind. En in de tussentijd heb ik mooi de ruimte om het boek te schrijven dat ik in mijn hoofd heb.’

Een boek? Toch niet over sociale media, hè…?
‘Haha, nee, een kinderboek.’

Een kinderboek?
‘Ja, maar verder zeg ik er liever nog niks over.’

Wat voor werk zou je – los van dat boek – willen doen? Terug naar de journalistiek?
‘Content creatie in de breedste zin. Ik denk dat bedrijven nu op zoek gaan naar mensen die hun boodschap op een geloofwaardige, inhoudelijke manier kunnen vertalen naar diverse doelgroepen. Ze zijn aanwezig op sociale media, maar weten niet altijd welk verhaal ze daar moeten vertellen. Continuïteit is belangrijk en je kunt niet alleen maar marketingboodschappen de wereld in sturen, dan haakt men af. In Amerika huren bedrijven steeds vaker een brand journalist in, ik denk dat we die ontwikkeling ook in Nederland gaan zien.’

Dus je gebruikt dit interview om jezelf in de markt te zetten als ‘brand journalist’?
‘Ja, nu je het zegt… Schuilt er toch een beetje pr in me.’

[dit artikel verscheen eveneens op PowerPR]