Ik beschouwde mezelf altijd als een liberaal. Eigen verantwoordelijkheid, niet klagen, niet je hand ophouden: zo was ik opgegroeid. We leven in een democratie en kunnen alles prima zelf regelen. De vrije economie is een groot goed. Voor ons geen nanny state.
Tot ik me realiseerde dat die vrijheid voor sommige mensen net iets meer geldt dan voor anderen. De vrije economie blijkt een utopie die niet kan bestaan zonder hebzucht, machtsmisbruik, en meer van dat soort menselijke mechanismen. Hoe vrij is de eerlijke ondernemer hierin? De rest is geschiedenis: de overheid heeft hard moeten ingrijpen om te voorkomen dat de vrije economie het hele land mee de afgrond in zou sleuren.
Rechten
Iets vergelijkbaars doet zich voor op het gebied van gezond leven. Daar moet de overheid zich vooral niet mee bemoeien, vinden veel mensen. Iedereen is vrij om te leven zoals hij wil. Mensen hebben het recht om ongezond te zijn. Je hoort dit vaak en het klinkt ook heel acceptabel. Een criticus zou ertegenin kunnen brengen dat ongezond leven de overheid miljarden kost, maar dat zal ik buiten beschouwing laten.
Waar het me om gaat, zijn de woorden ‘recht’ en ‘vrijheid’. De vraag is in hoeverre mensen daadwerkelijk vrij zijn in hun keuze om ongezond te leven, en of hun rechten niet worden ondermijnd. Laat ik het toespitsen op kinderen:
In de Rechten van het Kind zijn onder meer de volgende punten opgenomen:
Een kind dient beschermd te worden tegen
1. economische uitbuiting
2. verdovende middelen of drugs
En elk kind heeft recht op
3. een toereikende levensstandaard
Zelfregulering
Vanuit de voedingsindustrie wordt er vrijuit reclame gericht op kinderen. Dit is deels verschoven van tv naar internet, maar de uitgaven zijn de afgelopen jaren zelfs fors gestegen. Uit een rapport van Foodwatch (pdf) blijkt dat 85 procent van de producten die speciaal zijn gericht op kinderen te zoet, te vet of te zout zijn. De door de overheid gewenste zelfregulering van de voedselindustrie werkt uiteraard nauwelijks. Daar gaat punt 1.
Dan punt 2. Bij verdovende middelen denk je niet snel aan suiker en vet, maar de verslavende werking ervan wordt in steeds meer onderzoeken aangetoond. Het is niet voor niets zo vreselijk moeilijk voor mensen om af te vallen. Daar schuilt meer achter dan alleen wilskracht. Ook dit punt is dus twijfelachtig.
Kennis
Tot slot het recht op een toereikende levensstandaard. Dat houdt in dat een kind opgroeit in een omgeving die gezond voor hem is. Maar wanneer een kind wordt grootgebracht in een gezin waar men ongezond eet, het geen ontbijt of lunch mee naar school krijgt, maar dit zelf moet kopen, en overal wordt geconfronteerd met ongezonde producten, is aan dat recht dan voldaan?
En als de mensen in zijn directe omgeving niet over de kennis en de mogelijkheden beschikken om hem iets anders te bieden, is er dan sprake van een vrije keuze?
Ik kon het me permitteren om liberaal te zijn. Maar mensen die niet de vrijheid hebben om te kiezen, hebben een ‘nanny’ nodig om ze de weg te wijzen.
[Dit artikel verscheen eerder op Volkskrant.nl]
Rebecca Rijnders 
Geef een reactie